Sunday, November 19, 2017

සිරකුටි සහ සිකුරටි

Image result for jail
අප පැවති රජයට එල්ල කළ චෝදනා කිසිවක් අහෝසි වී නැත,එහෙත් ඒවා සුරංගනා කතාවල පරිච්ඡේද ලෙස ආනන්දය බෙදා දෙමින් තිබෙයි.
ඔප්පු නැති හිමිකරුවන් නැත නිවෙස්
ඩේසි ආච්චිට ලැබෙන මැණික් මල්ල සල්ලි මල්ල
....................
මේ කතා අතරට ඇතැම් විට ගඟනගාමී සිහිනයෙන් සිටි රෝහිත රාජපක්ෂ අභ්‍යවකාශයට යන අතර දුටු අපූරු ගසකින් සිතූ සිතූ සම්පත් ලැබීමට හැකි වන පරිදි ගෙනා ශාඛාවකින් සල්ලි මවා ගත්තා ද විය හැකිය.මේ අතාර්තික කරුණු විශ්වාසයට ගෙන කටයුතු කරන පිරිසක් මහින්ද රාජපක්ෂ වටා නොසැලී තබා ගැනීමට ඔහු සතුව ඇති හැකියාව රැදී තිබෙන්නේද,තවත් විෂකුරු සත්‍යයකට යටත්වය.ඒ ජාතිවාදි සහ ආගම්වාදී මතවාදයට ඔහු විසින් ලබා දෙන පුළුල් ඉඩ - කඩය.
නමුත් මහින්ද එවැන්නෙක් යැයි කිව නොහැකිය.ඔහුට යුද්ධ කිරීමට ද උවමනාවක් නොතිබි බව ඉතිහාසය කියවන්නෙකුට පැහැදිළි කර ගැනීම අපහසු නැත.නමුත් මේ සියල්ලට වඩා ඔහු බලයට ගිජුය.ඒ නිසා අන්තිම තක්කඩි ජාතිවාදය සහ ආගම්වාදයෙන් සමාජයට වන විනාශයට වඩා මහින්දට බලය වටින්නේය.ඔහු ගේ හදවතේ සැබවින්ම ඇති ජාතිවාදි නොවන ආගම්වාදි නොවන ස්වාධීන පුද්ගලයා යට කොට වැඩි බරක් "අපෙ හාමුදරුවනේ' යන තේරුමක් නැති වචනයට දෙන්නේම එය තේරුමක් නැති ව ජීවත්වන බහුතරයකගේ හුස්ම තරමටම ප්‍රබල දැනවීමක් ඇති කරන වචන බව ඔහු හැදෑරීමෙන් දන්නා බැවින්ය.
මහින්ද මේ හැදෑරීම සමඟ පැවත්මට අවශ්‍යය වටපිටාව ශක්තිමත් කළ හැකි පිරිසක් ද සොයා ගත්තේය.ඒ මහින්ද රාජපක්ෂ සමඟ දේශපාලනයේ හෝඩියේ සිට සිටිය අය නොවේය.අවශ්‍යයතාවය ශාක්ෂාත් කර දිය හැකි පිරිසක්ය.බලය සමඟ සමීපතමයෝ වෙනස් වූහ.බලය රැක ගැනීමට අවශ්‍යය අය සමීප කර ගත්හ.ඒ සියල්ල විසින් රැක දුන් කදවුරට පහර දෙන්නට ආ පිරිස් මේ ආණ්ඩුව සමඟ කොන්දේසි විරහිතව එකඟ වූහ.
එය තමන්ගේ අවශ්‍යයතාවයන් වෙනුවෙන් පෙනී සිටීමක් නොවිණ.එය ජීවිතය දෙවැනි කොට කළ කැපවීමක් විය.මහා ප්‍රාකාරයට එරෙහිව මත ප්‍රකාශ කර විපක්ෂ මන්ත්‍රීවරයෙකුට අඩුම තරමේ එක ආරක්ෂකයෙක් හෝ සිටියේය.නමුත් එසේ නොවන විශාල පිරිසක් මරණයත් සමඟ එක පෙළට අනාරක්ෂිතව ගමන් කළේය.ඔව්හූ දිවා රෑ නොමැතිව තමන් වටේ මරණය හොල්මන් කරන බව දැන දැනම පෙරළා දැමිය යුතු අශුද්ධ ප්‍රාකාරය බර යොදා තල්ලු කළහ.
ඉන් අනතුරුව සිදු වූයේ කුමක්ද?
යහපාලනය ඇරඹින.කප්පරක් බර හොරකම් පිළිබදව කතා චෝදනා ලෙස තැණුන විශේෂ ඒකක වෙත භාරවිණ.ඒවා ක්‍රියාත්මක වීම ක්‍රමයෙන් ඉබිගමණට වැටිණ.ඒ අතර නන්නාදුණ අයගේ සල්ලි මලු ප්‍රදාන,මැණික් මලු ප්‍රදාන,හිමිකරුවන් නැති නිවාස පහළවීම වැනි කරුණු ඒවා විශ්වාසයට ගැනෙමින් නැවතුණු බවක් දැක්විණ.ග්‍රීක් බොන්ඩ්,සේවක අර්ථ සාධක අරමුදලට අයත් ලාභ කොටස් විකිණීම,පෞද්ගලික බැදුම්කර ප්‍රදානයන් රාජ්‍ය බැංකුවලට ලබා දෙමින් ව්‍යාජ පොලී අනුපාත සකස් කරමින් වැරදි ආර්ථික දත්ත සමාජගත කිරීම වැනි කාරණා සැඟවිණ.
ඒ අනුව අද මහා ගැටළුව බවට පත් වී තිබෙන බැඳුම්කර සිද්ධියද ඒ දක්වා කරගෙන ආ පෞද්ගලික බැඳුම්කර නිකුත් කිරීම නිවැරදිව වෙන්දේසි ක්‍රමයට ගෙන ඒම නසා ඇති වූවක් බවට හෝ සමාජගත කිරීම ආණ්ඩුව අතපසු කරන්නේය.
ආණ්ඩුව මේ ආකාරයට වරද්දාගන්නේ ඇයිද යන්න දැන්වත් සිතා බැලිය යුතුය.ඒ ආණ්ඩුව බලයත් සමඟ පරිපලන ක්‍රියාවලිය ගැන සිතුවා විනා දේශපාලන ක්‍රයාවලිය අමතක කර දමන්නේය.පැවති ආණ්ඩුවේ දේශපාලනය විවේචනය කළ හෝ එය ප්‍රායෝගිකව හදාරා සිටි අයට ඊට පිළිතුරු දෙන්නට වන්නේ යම් පරිපාලනමය සිද්ධාන්ත පමණක් දැන සිටින ඉහළ ස්ථරයකට යටත්ව වන තරමට ආණ්ඩුවේ දේශපාලනය උදාසීන විය.අදටත් මේ තත්ත්වය එසේම පවතින්නේය.
බලයට පැමිණි වහාම ඇති කළ අලුත් ක්‍රමවේදය තුළ වැරදිකරුවන් සෙවීමට අවශ්‍යය වටපිටාව සැකසීම සහ එය ඉක්මන් කිරීමට අවශ්‍යය පෙළඹවීම නොකරන තත්ත්වයක පත්වන රජයට එල්ලවන චෝදනා පිළිබදව සොයා බැලීම කඩිනම් වන්නේය.මේ මොහොතේ සිදුවන්නේද එයය.දේශපාලනයෙන් තොරව සිතන විට පැවති රජයට එරෙහිව අභියෝගය භාරගත් පිරිස් ඒ ගැන හදවතින්ම සතුටු වන්නේය.නමුත් ඊට පෙරාතුව තිබෙන ෆයිල් වැසෙන්නට මෙම බර තබා ඒවා දිග නොහැරීම ඛේදයකි.ඊට හේතුව ආණ්ඩුවේ දේශපාලන න්‍යායපත්‍රය දුර්වල සහ උදාසීන එකක් වීමය.දේශපාලන මෙහෙයුමේ සිට එහි තිත්ත සහ අවලස්සන දන්නා අයට ඒ අනුව ක්‍රියාත්මක වන්නට නොහැකිය.බලපෑම් කරන්නට නොහැකිය.ඒවා දේශපාලනය ද්වීතියික කොටගත් පරිපාලනමය ව්‍යහුයකින් වැසී ඇත.
ආණ්ඩුව දේශපාලනය නොකරන තාක් ඔවුන් දඟගෙට දක්කා පරණ වැරදිවලට ශුද්ධාත්මයක් ලැබීම වළක්වනු නොහැකිය.දේශපාලනය යනු ආණ්ඩු විරෝධීන් රොතු පිටින් බොරු චෝදනා එල්ල කොට හිරගෙයි දැමීම නොවේය.වැරදිකරුවන් පිළිබඳ එල්ල වී ඇති චෝදනා පිළිබඳව නිවැරදි නීතිමය පරික්ෂාවන් සිදු කොට ඊට අදාළ දඩුවම් ලබා දීමය.මේ කාරණය සම්බන්ධයෙන් කාරණා ඉක්මන් වෙන්නේනම් වැලිකඩ සිරගෙචර ඝාතනයේ වැරදිකරුවන් හඳුනාගන්නට අපහසු නැත.අනේක වූ අවිශ්වසනීය ගණුදෙනු ඉපැයීම් පිළිබදව එල්ලවන චෝදනා සම්බන්ධ වගඋත්තරකරුවන්ට දඩුවම් ලැබීම ඉක්මන් වෙනවා ඇත.මේ දේශපාලනය පක්ෂයක් නොව රටක් වෙනුවෙන් අවශ්‍යය වී ඇත.ඊට දේශපාලකයෝ දේශපාලනය කළ එයින් පීඩාවට පත් වූ අයගේ ක්‍රියාත්මකවීමට ශක්තියක් වෙනු පිණිස වූ ව්‍යහුයමය වෙනසක් ගැන දැන්වත් සිතිය යුතුය.
තවමත් සිරකුටි හිස්ය.ඒවායේ ලැඟිය යුත්තෝ සිකුරටි සමඟ ජීවත්වන්නේය.

Thursday, November 16, 2017

ඉල් සහ හිල්

An article image
කාලයකට පසුව බ්ලොග් එකට අකුරු පුරවන්නට සිතක් පහළ විය.ඒ ඉල් මහ සමරුව ගැනය.නොවැම්බරය සීතලය.ඒත් ඉල් උණුසුම් කරන සමරුවක් වන්නේ රටට නොව සුළුතරයකටය.ඒ රෙසපි එක පෙන්නා වෙනත් අඩුම කුඩුම යොදවා හදන කේක් එකක් මෙන් දේශපාලනයකට මේ ක්‍රියාවලිය යටත් වන බැවිනි.ඒ නිසාම එහි එක දිගට රැදෙන දේශපාලන සාමාජිකයන් අඩුය.

මේ කණ්ඩායම සමඟ එක්වන්නේ දීර්ඝ ලෙස සමාජයෙන් කොන් වීමේ අසාධාරණයට ලක්වන අත්දැකීම් ඇත්තවුන් හෝ එවැනි එක් අත්දැකීමක් නිසා හෝ අසාධාරණයට ලක් වීමෙන් ඇති වූ කම්පනයෙන් රිදවා ගත්තවුන්ය.එසේ නොවන සුළු පිරිසක් ඒ අසාධාරණය දැක මීට එක්වන්නේ සාධාරණ සමාජයක් ගොඩ නැංවීමේ සිහිනයෙන් යුතුවය.

මගේ අතිශයින් සමීපතම මිතුරා ජවිපෙ සමඟ රොඳ බදින්නට ගත් තීරණයේ ඇත්තේ ඔහුට පහේ ශිෂ්‍යත්වයෙන් සමත් වන්නට තිබුණ ඉඩ වසා දැමීමට ගමේ පාසලේ විදුහල්පතිවරයා සහ වරප්‍රසාදිත පන්තිය ගන්නා ලද තීරණයක්ය.ඒ බැට කෑම එක මොහොතකට සීමා නොවී ඔහුට ඇති කළ ගැහැට අවසානයේ නිමා වන්නේ විශාල ඛේදවාචකයකින්ය.

ඇයි ඔහු ශිෂ්‍යත්වයට හිර වන්නෙ?

වෙනත් විකල්පයක් නොමැති නිසාය.විකල්ප සහිත නැතිනම් අවසාන පලය නෙලා ගැනීමට ප්‍රමතිගත මාර්ග බහුල වේ නම්;තත්ත්වය තව වෙනස් වන්නට තිබිණ.ඒ අවශ්‍යයතාවය පල දරන්නේනම්...........

මෙවැනි කම්පාවන් සහිත පුද්ගලයන් සීමා වෙනවා මෙන්ම ඒ දේශපාලනය වටා රොද බඳින්නන් සීමා වෙනවා නේද?

මේ නිසාම සකසාගත් රාමුවක සිර වූ දේශපාලනයක ප්‍රතිපල ලෙස මේ රටට 71 දී සහ 89 දී ජීවිත විශාල ගණනාවක් අහිමි විය.ධනවාදයේ උවමනාවට අනුව හැසිරීමට යෝජනා කරනවාද....?ඉහත කරුණ සම්බන්ධයෙන් ඔබ මගෙන් අසන්නට හැකිය.ඉන් පසු සංවාදය තිත්ත රස වචන වලින් උතුරා යනු ඇත.

නමුත් යෝජනාව හකුලනු වෙනුවට ඒ යෝජනාවේ ඇති පලය ලබා ගැනීම සඳහා අවශ්‍යය ක්‍රමවේදය සකස් කිරීමට යම් කිසි ධනාත්මක මැදිහත්වීමක් කළ හැකි නොවේද?

අද අපේ විශ්ව විද්‍යාල ප්‍රජාව රටේ අධ්‍යාපනය,සෞඛ්‍යය ආදි එකි මෙකී නොකී සම්පත් රැක ගැනීම වෙනුවෙන් වැඩි කාලයක් ගෙවන්නේ පාරවල්වලය.මේ රැක ගන්න හදන අධ්‍යාපනය ගන්න.

පරණ දේ ය.අලුත් වීමක් නැත.සමාජයට අලුතින් යමක් එකතු කරන පර්යේෂන සිද්ධ වෙන්නේම නැති තරම්ය.ඒවා වෙනස් කරන්නට අරගල කිරීම හෝ ඒවා වෙනස් කරන්නට මේ අරගල කරන ශීෂ්‍ය සංගම් සාමාජිකයන් සිය ශිෂ්‍ය ප්‍රජාව මෙහෙයවමින් කරන ලද අලුත් පර්යේෂණ කෘති කවරේද?නිර්මාණය කළ යන්ත්‍ර සූත්‍ර හෝ වෙනත් සමාජ හිතකාමී ක්‍රියාවලියක් වේද?

යාන්ත්‍රික නඟුල්,අඩු වියදම් යතුරු පැදි,පොල් කඩන යන්ත්‍ර,කෘතිම පාද.....මෙසේ නිපදවන බොහෝ කරන්නේ සරසවි උගතුන් නොවේය.ඒවාට හේතුපාඨ සැපයීම සහ ඇගයීම පමණක් කරන්නට ඔවුන් සෑදී පැහැදී සිටින්නේය.අතිශයින් ප්‍රායෝගික පලදායි ඔවුන් වෙනුවෙන් විශ්ව විද්‍යාලවල පර්යේෂණ පහසුකම් සැපයිය යුතුය යනුවෙන් විකල්ප දේශපාලන ධාරාවකට අරගලයක් කළ හැකිය.මන්ද සමාන අවස්ථාවන් නැති,සම්පත් බෙදී යාමේ අසමානතාවයක් සහිත අධ්‍යාපන ක්‍රමයක් නිසා මේ නිර්මාණ කරන ගම්වල අහිංසක දරුවන්ට රට ලෝකයට රැගෙන යාමට අවශ්‍යය ආයතනික කුසලතා සහතික කරන කිසිවක් නොලැබෙන නිසාය.

නමුත් ලංකාවේ පවතින මේ දේශපාලනය අරගල දෙකකට පසු ජීවිත දහස් ගණනක් අහිමි වීමෙන් පසුවද තවත් ජීවිත බිලිදෙමින් අරගලයකට යනු ඇත්තේ පවතින රජයක් මේ නිර්මාණකරුවන් න්‍යායාත්මක අධ්‍යාපන සුදුසුකම් දෙවැනි කොට සරසවිවලට ඇතුළත් කරගන්නට ගියහොත්ය.තිත්ත වුව ඇත්ත මෙබඳු නොවේද?

එයින් අදහස් කරන්නේ පවතින අධ්‍යාපනික රටාව සහ පිළිවෙල උගතුන් නිර්මාණය කිරීමට සුදුසු බව මේ දේශපාලනය පිළිගැනීමද? සම්පත් බෙදී යාමේ අසමානතාවයෙන් ගොඩ එන්නට ඇති පෞද්ගලික අධ්‍යාපන උපකාරක පංති සංස්කෘතිය පිළිගන්නා බවද?එසේ පෞද්ගලික පංති වන්දනාවේ යාමට නොහැකි හෝ ඊට ප්‍රතිපත්තිමය වශයෙන් අකමැති නමුත් සම්පත් දුබලතාවයෙන් යුත් දරුවෙක්ට ඇති විකල්පය කුමක්ද?

" වැඩේ පහේ ශිෂ්‍යත්වයම තමයි,ඒක පාස් වෙන්න තියෙන එක නැවත්තුවොත් මරාගෙන මැරෙන්න ඕනි"

මෙවැනි හැඟීමක් නඩත්තු කරමින් ජීවිත අගාධයට ඇද දැමීම දේශපාලනික යුතුකමක්ද?

නැත ශිෂ්‍යත්වය බල්ලට දාන්න මෙන්න පාරවල් කියා අලුත් මාවත් සකසා පෙන්වා දීම වැදගත් ද?

තව ජීවිත සමඟ සෙල්ලම් කිරීමට පෙර මෙය විසඳාගත යුතු නොවේද?

සයිටම් අර්බූදය තුළ ද මේ හිල් එලෙසින්ම තිබිණ.එම අවස්ථාව හකුලා දමා ධනවාදයේ අධ්‍යාපනය බෞතීස්ම කිරීම එම අරගලයේ ද අවසාන ඉලක්කය විය.

එහිදී විදේශ විශ්ව විද්‍යාලවලින් වෛද්‍ය උපාධි ලබා ගන්නා පිරිස කෙතරම් ද?එයින් රටේ මුදල් කොපමණ ප්‍රමානයක් විදේශයට ඇදී යනවාද? මේ කාරණයට විසඳුම් මොනවාද?

රටේ පෞද්ගලික විශ්ව වෛද්‍ය විද්‍යාල ඇති කිරීම සුදුසුය.ඒ නිසා විදේශයන්ට ඇදී යන මුදල් රටේ රඳවා ගන්නට ලැබෙයි.තවත් විදේශ මුදල් රටට ගෙන්වා ගැනීමට අවස්ථාව ලැබෙයි.

සයිටම් හී උගන්නන්නේ දැන් සිටින වෛද්‍යවරුන්ටද උගන්වන සහ ඉගැන්නූ පිරිස්ය.ඒ නිසා එහි වෙනසක් නැත.දැණුම ලබා ගන්නට සහ දැණුම බෙදා දෙන්නට ඇති සම්පත්වල ගැටළුව සහ එයින් ලැබෙන ආදායම රජයේ අධ්‍යාපනයට යොදා ගත හැකි මාර්ගයක් පෙන්වා දීම යන කරුණු මුල් කරගෙන සටන සිදු වූවානම් එය වැදගත් නැද්ද?

අද අපිට විශාල සේවයක් ලබා දුන් රුසියාවේ ලුමුම්බා වට එම නමත් නැත.එහි ශිෂ්‍යත්ව වෙනුවට මුදල් දී ඉගෙන ගත යුතුය.චීනයේ තත්ත්යද එබඳුය.ඇත්තේ විවෘත ආර්ථිකයයි.කියුබාව පෞද්ගලික ආයෝජනයට ඇති අවස්ථා 80% න් ඉහළ දමන්නට කථිකා කරමින් සිටියි.ඒ ධනවාදය රටට වැද්දා ගන්නට නොව.සමාජවාදය තුළ එය පාලනය කරන්නේ කෙසේද සහ එයට ස්වීය දේශපාලනයට අනුව සමාජ හැඩයක් ලබා දෙන්නේ කෙසේද යන්න තර්කයට අදාළවය.එසේ වෙනස්වන්නට සිතන්නේ නැති කොට සා දුකින් පෙළෙනවුන් දැන් ඉතිං නැගිටියව් යන සටන් පාඨය අලුත් වෙන්නේ නැතුවා පමණක් නොව,ඒ සටන් පාඨය ට පවතින්නට ඇති ඉඩ අඩු වන්නේද නැත.සටන් වැකි නොව සටන් ක්‍රම ද අලුත් විය යුතු තැනෙක එය නොතකා කටයුතු කරන දේශපාලනයකට එක් විය හැක්කේ ජයග්‍රහණ නොව තවත් පරාජයන් සහ සමරන්නට සොහොන් කොත්ය.

දැනටද රැක ගන්නට යැයි අරගල කරන ලැබූ සමාජ ජයග්‍රහණ බොහොමයක් හදුන්වා දෙන අවස්ථාවේදී විරෝධයට ලක් වූ ඒවාය.එසේ නොමැතිනම් අරගලයකින් තොරව ලැබුණු දේ ය.


Friday, April 21, 2017

ලංකාවේ දේශපාලනයට සතුන් ඕනෑකර තිබේ


මම මුහුණු පොතේ සැරිසරන විට අද මුහුණු පොත බක්මහ උළෙලේදී අතට අත දී සුබ නොපතන ලෙස දුන් වැදගත් උපදෙසක් දුටිමි.ඒ සමඟ එම මුහුණු පොතේ පහළට යද්දී දුටුවේ රනිල් වික්‍රමසිංහට මුකවාඩමක් නැතිව පැය භාගයක් සිටින්නට නොහැකි වීම ගැන ඒ උපදේශකගේ විවේචනයක්ය.
එයින් ද කෙනෙකුට යමක් දැන ගන්නට හැකි බව මට හැඟේ.එසේනම් ඒ නිර්වචනයෙන් පැහැදිළිවන්නේ විෂබීජයක බලපෑමක් එල්ල නොවී පැය භාගයක් සිටිය හැකි බවය.
සෞඛ්‍ය ආරක්ෂිතව හැසිරෙන්නට සමාජයට ඉඟැන්වීම නායකත්වයක් බව මට හැඟේ.නිරෝගීකම වෙනුවෙන් එම හැසිරීම වැදගත්ය.නමුත් බොහෝ අයට ඇත්තේ නායකයෙක් යනු සිය සෞඛ්‍යය ගැන නොසිතා කටයුතු කළ යුතු අයෙක් බව හැඟීමක්ය.ඉහත මුහුණු පොතේ සටහන් දෙක පැහැදිළි කරන්නේද එයම නොවේද?හොඳ සෞඛ්‍ය පුරුදු පිළිපැදීම හෝ ඒ අනුව කටයුතු කිරීම දේශපාලන නායකයෙක්නම් අනුචිතය.
එසේනම් දේශපාලුවා ශික්ෂණයක් හෝ සංවරයක් නැති සතෙක් වැනි එකෙක් විය යුතුය.ඔහු බුද්ධිමත්ව කටයුතු නොකරන සිතා වැඩ කිරීමේ හැකියාවෙන් තොර සතෙක් වැනි එකෙක් විය යුතුය.
අතැම් දේශපාලනයන්ගේ හැසිරීම සතුන් පරිදිය.ඒ දේශපාලනඥයන් තෝරාගන්නේ මිනිසුන්ය.ඒ ගැන පුදුම වන්නට දෙයක් නැත්තේ මෙවැනි සටහන්වලින් සතුන් ඉල්ලන පිරිස් සිටින බව පැහැදිළි වන නිසාය.
රනිල්ගේ කට හරියෙන්ම වැඩේ නැවතිණ.මුකවාඩම නොදැම්මේනම් පිංතූරයේ පහළට එන්නට සිඳුවනු ඇත.එහිදී සපත්තුව හසුවිය හැකිය.ඒ වර්ගය සහ වන්දියක් ලෙස පොට වරද්දාගෙන කෑගහන රක්ෂණාවරණයේ ලක්ෂය සහ සපත්තුවෙ ගාණත්,සපත්තු දෙකක් නොදා ඇවිදින්නට නොහැකි එකෙක් ලෙස අවමානයත් අලවා විවේචන අරඹනු ඇත.
ඕනෑම කුණු ගොඩක වසන කපුටෙක්,කුණක් ඇඳ කන සහ එහි රිංගන කබරයෙක් හෝ බල්ලෙක් මෙවැනි අදහස් දරණ පිරිස වෙනුවෙන් පත් කර ගැනීමට හැකි වන පරිදි සත්තුන්ටද ඡන්දය ඉල්ලීමේ අයිතිය ලබා දිය යුතුව ඇත.
රනිල් හෝ ඔහුගේ දේශපාලනය විවේචනය කිරීම සම්බන්ධයෙන් ගැටළුවක් නැත.තමන් දරණ දේශපාලන මතය වෙනුවෙන් පෙනී සිටීමට ද,ඊට විරුද්ධමත විවේචනය කිරීමට ඇති අයිතිය ද අගය කරමි.එහෙත් විද්‍යාත්මකව පිළිගත් සෞඛ්‍ය පුරුදු ප්‍රදර්ශනය කරන විට ඊට අගයක් දීම වෙනුවට සහ එය සමාජ ආදර්ශයක් ලෙස නොගෙන දේශපාලකයා ඌරෙක් බල්ලෙක් හෝ කපුටෙක් ලෙස හැසිරිය යුතුය යන්න සමාජ මතයක් කරන්නට වෙර දැරීමනම් නින්දිතය.
දීර්ඝ සංචාරයකින් පසුව,වෙහෙසකාරි තත්ත්වයක තිබෙන සිරුර වෙනුවෙන් ගත් සෞඛ්‍යමය තීන්දුව එබඳු වුව ද,මිනිසුන් රැඳී සිටින තැන්වලදී ඔහු සමීපව හැසිරිණ.මෙය විනාඩි කිහිපයක වෙනස් වීමකි.එය කාටවත් නොපෙනී මුකවාඩමම ගිල දමන්නට බලන මානසිකත්වය සහ එවැනි මත සමාජයට බෝ කරන්නට යාම අශ්ලීලකමකි.
නායකයා හොඳ පුරුදු ඇත්තෙකි.නායකත්වය ලැබෙන්නේ හොඳ පුරුදු ඇත්තෙක්ටය කියන ආදර්ශය දරුවන්ට කියා දෙනු වෙනුවට නායකයා කියන්නේ සහ හොඳ පුරුදු කියන්නේ ඕනෑම අනාරක්ෂිත තැනෙක (කුණු ගොඩක) සෞඛ්‍ය පිළිබඳව කිසිම සැළකිල්ලක් නැතිව රිංගන ඌරෙක්,බල්ලෙක් හෝ කබරයෙක් වැනි අයෙක් බව ද මේ පහදමින් සිටින්නේ.

Sunday, April 16, 2017

මීතොටමුල්ලෙ කුණු

මම තැන් කිහිපයක කුණු කන්ද ගැන ලිව්වා.ඒත් මේ කන්දෙ ඇත්ත හැංගිලා තිබුණු ඒ වටා හිටිය බොහෝ දෙනෙක්ගෙ ජීවිතවල ඇත්ත හෙළිකෙරෙන සමාජ දේශපාලන කතාව තේරුම්ගන්න පුළුවන් අත්දැකීමක් මා සතුව තියෙනවා.
මම අනුරුද්ධ බාලිකාවේ යම් යම් කලා කටයුතුවලට සම්බන්ධ වුණාම ඒ ගැන ප්‍රශංසා මුඛයෙන් කතා කරන අම්ම කෙනෙක් හිටියා.
"මුන්ට මොනව හරි දෙයක් ඉගෙන ගන්න එක තමයි ස්ර් තියෙන එකම ගැලවීම"
ඒ අම්ම තමන්ගෙ දරුවෙිතරක් නෙමෙයි අනිත් දරුවොත් පත්වෙලා ඉන්න ඉරණමෙන් ගොඩ එන්න මොනව හරි ඉගෙන ගන්න ඕනි කියන එක නිතරම විශ්වාස කළා.දරුවන්ගෙ විනය ගැන ඕනවටත් වඩා උනන්දු වීම නිසා ඇතැම් කෙල්ලො ඇය සමඟ උරණවත් සිටියා.ඒත් ඇය අවංකවම එහි සිටින බොහෝ දැරියන් ජීවත්වෙන පරිසරය වෙනස් විය යුතුයි.ඒ සඳහා එම දියණිවරු වෙනස් විය යුතුයි කියලා කල්පනා කළා.
ඔය අතරෙ තමයි 2011 විතර ඉදලා කුණු කන්ද ගොඩ ගැහෙන්න පටන් ගන්නෙ.ඒකට විරුද්ධවත් ඇය පෙරට පැමිණියා.ඒ් අරගල නිසා ඇය රක්ෂිත බන්ධනාගාරයට පවා යොමු වුණා.අතමිට හිඟ වුවත් තමන් ජීවත්වෙන පරිසරය භෞතිකවත්,ඒ මිනිසුන් අධ්‍යාත්මිකවත් වෙනස් විය යුතු බව සිතූ ඒ සටනෙ හිටියෙ අවංකවම.
නමුත් සියල්ල දෙදරා යන මොහොතක් එනවා.ඇයගේ වැඩිමහල් දියණියම ඇය සමජය දකින හීනයෙන් පැන යනවා.ඒ සාමාන්‍ය පෙළවත් කරන්න පෙර කොළොන්නාව නගර සභාවෙ සේවකයෙක් එක්ක හොර රහසේම දීග කන්නට යාම නිසා.
ඇය පාසලෙන් ඈත් වෙනවා.පාසලේම දියණිවරුන්ගෙ විනය ගැන සිතූ අම්මාගේ දියණිය රැක ගන්නට අපොහොසත්වීම නිසා ඇය ආත්මීය වශයෙන් දැඩි පසුබෑමකට ලක් වෙනවා.ඇය සමාජමය වශයෙන් පැතූ අපේක්ෂාවන් වෙනුවෙන් කළ සමාජ මැදිහත්වීම්වලින් ඈත් වී ගෙදර හුදෙකලා වෙන්න යන කොට ඇයට වෙනදට වඩා භෞතික ගැටළු ටික දැනෙන්න ගන්නවා.ඇය මේ දක්වා විඳි ඒ දේවල් දරා ගන්න අපහසු විදිහට ඇය කඩා වැටෙනවා.
කුණුකන්ද වෙනුවෙන් ඇයගේ හඩ නිහඬ කරන්නට ඒ සමඟ බැදුණු දේශපාලනය අවස්ථාවක් හොයා ගන්නවා.ඇයට කුණු වලේම රැකියාවක් ලැබෙනවා.කුණු අදින්න හෝ තෝරන්න නෙමෙයි එන ලොරිවලට ප්‍රවේශපත් නිකුත් කිරීම වගේ රැකියාවක්.කුණු වලට එරෙහි වූ ඇයට රැකියාව ලෙස කුණුවල රකින්න වෙනවා.
මේ සිදුවීමෙන් පසුව ඇය ගැන තොරතුරක් ගන්න මම සෑහෙන්න වෙහෙසුණා.ඒ දරුවො ගැන ඇය ගැන කිසිවක්ම මේ වන විටත් සොයා ගන්න නැහැ..ඒත් මේ පරිසරය මිනිසුන්ගෙ අරගලවලට සළකන හැටි,ඒවයෙ ඉරණම තීරණය කරන හැටි ඇයගේ ජීවිතය තුළ තියෙනවා කියලා මට හිතෙනවා. කුණු කින තත්ත්වයට මිනිසුන්ගෙ ඔළු හදන සමාජමය තත්ත්වය වෙනස් වෙන්න ඕනි.මීතොටමුල්ලෙ ඇය වගේ පරාජය කර කුණු ගොඩට ඇද දැමූ ගැහැණුන් නොව විශාල වශයෙන් කුණු ගොඩ ජයග්‍රහණයක් කර සිතූ අයත් සිටියා.ඒව පිටුපස දේශපාලනය විතරක් නෙමෙයි මහා යකඩ මාෆියාවේ සෙවණැලිත් තිබුණා.කුඩු,ගංජ ව්‍යාපාරයන්ගෙ අවශ්‍යයතාවයත් තිබුණා.
මම කාපු ටොෆි කොළෙත් ඔතන ඇති අපිත් වැරදියි කියලා පසුතැවෙන අයත් මේ මොහොතෙ ඉන්නවා.ඒව හරි සංවේදීයි.ඒත් සමහරු යෝජනා කරන විදිහට තමන්ගෙම ගෙවත්තෙ කුණු පොහොරබවට පත් කරන ව්‍යාපෘති හදන්නනම් මිනිසුන්ට ගෙවල් අයින් කරගෙන කොම්පෝස්ට් වළක ජීවත්වෙන්න වෙනවා.හුඟ දෙනෙක්ගෙ උරුමය පර්චස් දෙකයි තුනයි.මටත් එහෙමයි.මගෙ අවට තත්ත්වයත් බොහෝ විට එහෙමයි.
ඒ නිසා මේ කුණු දාන එක නවත්තන එකම නෙමෙයි වැඩේ.දැනට ජීවත්වෙන අයගෙ ජීවිත බේරගන්න ආණ්ඩුව බලහත්කාරයෙන් හරි මැදිහත් වෙන්න ඕනි.වතුර බහින ඇල මාර්ගය ප්‍රතිසංස්කරණය කරන්න ඕනි.දැනටත් කුණු කන්ද හේදිල එන වතුර අවට පහත්බිම් ජලයෙන් යට කරමින් තියෙන්නෙ.සමාජ ප්‍රශ්න ගොඩක් මැද්දෙ සංවේදීවෙමින් ඔවුන්ගෙ කඳුළු ඉදිරියෙ මුදු වෙන්න යාමට වඩා රළු විදිහට මේ ප්‍රශ්නයට යොමුවෙන්න ඕනි.
ජනපති මැදිහත් වෙයි කියලා අඩන අයව නලවන්න,විරෝධයපාන්නන් සනසවන්න යන කාලයක් නැහැ.ස්ථීර නිවාස නැතව මේ ඉඩම්වලට අත තියන්න එපා කියලා චීවරධාරීන් කෑගහන්න සූදානම් වෙයි.මේ නැති කරන්නෙ බෞද්ධයන්ගෙ අයිතිය කියයි.ඒත් දානෙ ටිකක් දෙන්න නිරෝගි මිනිහෙක් ජීවත් කරන්නනම් මේ අය පළමුව තාවකාලික තැනකට ගාල් කරන්නම වෙනවා.හැබැයි හැකි ඉක්මණින් ඔවුන්ට සිය දේපළවල වටිනාකම දෙන්න.ස්ථීර පදිංචිය දෙන්න.සුනාමියට හසු වූ අයගේ ඉරණම අත් නොකරන්නත් ආණ්ඩුවට වගකීමක් තියෙනවා.

Saturday, March 25, 2017

තාත්තයි - පුතයි අතර



රත්නපුර ගල්ලෑල්ල මහා විද්‍යාලය ගැන යූ ටියුබ් එකෙන් මේ වීඩියෝව දැක්කම ලොකු ආසාවක් දැණුනා.මේ මම එකේ ඉදල පහ දක්වා ඉගෙනගත් පාසල.ප්‍රධාන ශාලාවට පසෙකින් පේන ගොඩනැඟිල්ල ඉදිකරන්න පටන් ගත්තු කාලෙ මම හිටියෙ තුනේ පංතියෙ.ඒ ගොඩනැඟිල්ල දෙමහල් එකක් විදිහට ඉදි කරන්න අවශ්‍යය සියළුම ගඩොල් කහවත්ත හුසේන්ස් මැණික් ආයතනය හරහා මම අරං දුන්නා.ඒත් ඒක කාලයක් යනකංම ඉදි වුණේ නැහැ.දැං ඒක ඉදි වෙලා.

මට තුනේ පංතියෙදි ඒ තරම් දෙයක් හොයා දෙන්න පුළුවන් මට්ටමට තාත්තා මාව ගොඩ නඟා තිබීම ගත්තම මම සෑහෙන්න අසාර්ථකයි කියල හිතුණා.ඒ මගේ පුතා ගැන හිතෙද්දි.එයාට දැන් 19 ක්.මම 19 දි ආයතනයක විධායක නිලධාරියෙක්.ඔහු මානසිකව යම් අර්බූදයක ඉන්නවා.ඒත් ඔහු සමාජය එක්ක සුහදව ගණු දෙනු කරනවා.මම එතනට එයා ගේන කොට එයා වගෙ තව දරුවො වෙනුවෙන් වැඩ කරන්න වගකීම් ගොඩක් මම අර ගන්නවා.
ඒ එක වගකීමක් මේ.
https://www.facebook.com/supiri.krida/posts/1346282198761930?pnref=story
ඒවත් තාත්තගෙන් ආපු දේවල්ම වෙන්න ඇති.එයාටත් මම වෙනුවෙන් මගේ මිතුරන් සතුටු කරන්නත් ඕනි වුණා.රත්නපුරේ දුරෙක්කන්දෙ ගෙදර වැඩිම වියදමක් ගියේ පස් කන්ද කපල ගේ පිටිපස්ස මට සහ මගේ යහළුවන්ට සෙල්ලම් කරන මට්ටමට විශාල කරල දෙන්න.හවසට ඇමරේජන් ටිකක් බීලා කෑ ගහන තරුණ සංස්කෘතිය වෙනුවට පතලෙ ඉදන් ඇවිත් ක්‍රිකට් ගහන සංස්කෘතියක් ඒ ගමේ හැදුණා.
ඒ ආසාව නිසා ක්‍රිකට් කියවන්න පත්තර පිටු පෙරලන්න පිිරිසක් පුරුදු වුණා.ඒක රටේ ලෝකෙ ගැන කියවන තරමට පසුව දියුණු වුණා.

ඒ අතින් බලනකොටත් මම තාත්තට පිටුපසින්.මගේ දරුවගෙ සහ ඔවුන්ගෙ යහළුවන්ගෙ අවුරුදු උත්සවය වෙනුවෙන් මම දරන මහන්සිය වගේ සියයට එකක් මහන්සි වෙද්දි තාත්තට මීට වඩා භෞතික ජයක් ලබන්න පුළුවන්කම තිබුණ බව මම දැක්කම මම අසරණ වෙනවා.ඒත් මම ආඩම්බර වෙනවා.හඟක් පුතාලට බැරි තරම් සතුටක් කියන්න පුළුවන් විදිහෙ මතකයක් මට මගේ තාත්තා දීල ගියා කියන එක නිසා.

ඒ ඉතරු කරල ගිය දේ ලබා දුන්නු ආදර්ශ නිසා මගේ පුතා මාව එයාගෙ තාත්තට සුදුසුයි කියල හිතන්න ඇති.මේ තේරීම එහෙම එකක් වෙන්න ඇති.එයාගෙ යාළුවන්ගෙ ගොඩක් තාත්තලට කරන්න බැරි දේවල් මුල් වෙලා මට කරන්න පුළුවන් වෙලා තියෙනවා.යහළුවො අතරෙදි මම තාත්තා කියල හඳුන්වද්දි එයාගෙ මුහුණෙ ඇදෙන හිනාව මට ඒක තේරුම් කරල දෙනවා.ඒ දරුවො වැඩි දෙනෙක් කැමති මගේ උණුසුමට තුරුල් වෙන්න.එහෙම එයාල ඇවිත් මාව බදා ගනිද්දි අයිතිය ගැන ප්‍රශ්න ඇති කර ගන්නව වෙනුවට පුතාට පුළුවන් වෙලා තියෙනවා ඒ ගැන ආඩම්බරෙන් සතුටෙන් ඉන්න.

ඒක පුහුණු වුණේ කොහොමද?මගේ තාත්තත් එහෙමයි.සමහර තැන්වලදි මට වඩා අවධානය මගේ මිතුරෙකුට යොමු කළ යුතු විණිනම් ඔහු එයට පැකිළුණේ නැහැ.සමහර අවස්ථාවල ගෙදර අවශ්‍යයතාවයට වඩා ඔහු කාට හරි පිහිටක් ඇවැසි වූ විට ඒ දේ කැප කළා.

මමත් පුතාත් යම් දෙයක් අද ලබන්නෙ ඒ ජානමය ආශිර්වාදය ඇතිව විය යුතුයි.

පුතේ මම නෙමෙයි පොර...සීයා....

මට එහෙම කියන්න හිතෙනවා.තාත්තා මැරුණෙ පුතාට අවුරුදු දෙකක් වෙන්නත් ඉස්සර.ඒ කාලෙ පුරාම පුතා,තාත්තා ඉන්න වෙලාවට ඒ තුරුළට අපේ තුරුළට වඩා සමීප වුණා.
උඹත් මමත් ලබන යම් දෙයක් වේනම් ඒ නුඹේ සීයාමයි..
මට දුක පුතාට මේක ගැඹුරින් තේරුම් කරල දෙන්න නොහැකි වීම.හැබැයි කොල්ල තාත්ත වගේම මිනිස්සුන්ට ආදරය කරන මිනිස්සු වෙනුවෙන් හදවත උණු වෙන.දැනට ඉන්න පැත්තෙත් අපිට වඩා එයාව මිනිස්සු දන්න තත්ත්වයට පත් වෙලා ඉද්දිත් උඹ තාත්තටත් වඩා සීයට සමීපවෙලා කියල මට හැඟෙනවා


Thursday, February 2, 2017

සයිටම් අයිටම් එක

මේ දිනවල තලු මරන්නට ලැබී ඇති අයිටමය සයිටමය වන්නේය.සයිටමයෙන් එන ඩෙකාලා අවුල් වන්නේ ප්‍රමිතියෙන්නම් ඒ වෛද්‍ය විද්‍යාලයේ ප්‍රමිතිය ඉහළ නැංවිය යුතුය.ඒ සඳහා රජයේ රෝහල්වල සායන පහසුකම් ලබා දිම වැළක්වීමෙන් ප්‍රමිතිය ඉහළ නැංවීමට බාධා ඇති වන්නේය.ඒ සඳහා ඇති බාධා ඉවත් කර සායනික පහසුකම් වෙනුවෙන් රජයෙන් සයිටමයෙන් අය කරන මුදල ඉහළ දමා එය රටේ නිදහස් සෞඛ්‍ය සේවයේ මෙන්ම  රජයේ වෛද්‍ය සිසුන්ගේ අධ්‍යාපන කටයුතුවල තත්ත්වය ඉහළ නැංවීමට සහ වැඩි සිසුන් පිරිසක් වෛද්‍ය විද්‍යාල සඳහා ඇතුළත් කර ගත හැකි අන්දමට පහසුකම් සැපයීමට යොදා ගන්නට හැකිය.

ගැටුමේ ස්වභාවය ඒ ආකාරයෙන් වූවා නම් හාමුදුරුවන්ට කඳුළු ගෑස් පූජා ඉදිරියේ බැමි වලින් පැන වැඩමවන්නට වන්නේ නැත.අධ්‍යාපන කටයුතුවලට බාධා වන්නේද නැත.මේසයක ඉදගෙන රජයේ වියදමෙන්ම තේ එකක් බ කේක් කෑල්ලක් ද කා වැඩේ නිමා කර ගන්නට තිබිණ.

තව දුරටත් සොයා බැලිය යුත්තේ සයිටමයේ වෛද්‍ය අයිටමයට බඳවා ගන්නා සුදුසුකම් ය.එය එස් බී උන්නැහේ කියනා හැටියට වැඩ 3 යි සම්මාන 2 යි යන ප්‍රමිතියෙන් යුක්තනම් අවුලක් නැත.එය රටටම පොදු ප්‍රමිතියකි.

ආණ්ඩුවේ බඳවා ගැනීම දිස්ත්‍රික් මට්ටමට යද්දී වෙනස් වෙයි.එකම ප්‍රතිපල සීමාවේ නොරැදෙයි.ඒ පළාතෙන් පළාතට ඇති පහසුකම් සළකා ඇති කළ තත්ත්වයක්ය.කෙසේ හෝ දුෂ්කර පළාත්වල ඉහළ ප්‍රතිපල ගන්නා අය ද සොයා බලන විට කොළඹට,මහනුවරට,කුරුණාගලට හෝ ගම්පහ වැනි තැනෙක පංති ආ උදවිය ය.නමුත් පෙනී සිටින දිසාව මිස පෞද්ගලික පංතිවලට ආ දිශාව ගණනයට අදාළ නැත.

වටේම කැරකී බලන විට ලක්ෂ 120 ක් දී දොස්තර වීම මෙහි ප්‍රධාන ගැටළුවය. වෛද්‍යවරුන්ට තව දේවල් තිබිය හැකිය. එකක් වෘත්තීය තරඟකාරීත්වය වැඩි වීමය.එවිට සැර බාල කරන්නට වීම ද එක්තරා අන්දමක ගැටළුවකි. එහෙත් පොදු විශ්ව විද්‍යාල ප්‍රජාව පෙන්වන්නේ අධ්‍යාපනය විකිණීමනම් වන ප්‍රාථමික ගැටළුවකි. ඔවුන් ඉගෙන ගන්නා විශ්ව විද්‍යාල ආචාර්යවරු ද ඇතැමෙක් තමන්ගේ වියදමෙන්ද තවෙකෙක් රජයේ ශිෂ්‍යත්ව මඟින් ද ගෙවා සිය සුදුසුකම් වැඩි කර ගෙන තිබෙන බව ඔවුන් දන්නේ නැත.ඒ ලෝකයේ දැණුමට මිලක් තිබෙන බැවින්ය.
එසේනම් දැන් මේ මැදිහත්වීම කරන්නේ කා වෙනුවෙන් ද යන්න නැවත සළකා බැලිය යුතුය. රටේ බඳු මුදලෙන් ඉගෙන රජයේ බදු නිදහසෙන් ලක්ෂ 120 ක කාර් ද ගන්නට හැකියාව ඇති පිරිසක් ලක්ෂ 120 ක් ගෙවා සිය වෘත්තියටම පිවිසෙන්නට සූදානම් පිරිසකට එරෙහිව කරන අරගලයකට අනෙකුත් විශ්ව විද්‍යාල ප්‍රජාව දායක වී ඇත.ඊට අමතරව ඔවුන්ට පෞද්ගලිකව ලක්ෂ ගණනක් හම්බ කර ගන්නට අවස්ථාව ඇත.එවැනි තත්ත්වයක සිට කරන සටනක සාධාරණය අපේක්ෂා කරන්නට නම්,අඩුම තරමේ රජයේ වෛද්‍යවරු කිසිවෙක් ඒ සටන වෙනුවෙන් වෘත්තියට පිවිසීමෙන් පසුව ලැබෙන බදු සහන භුක්ති නොවිද තමන්ට ඉගෙන ගැනීමට වියදම් කළ ජනතා මුදලට කෘතවේදී වන බව කිව යුතුය.එසේත් නැතිනම් පෞද්ගලික සායනවල ප්‍රතිකාරවලින් වැළකී සිටින බව කිව යුතු වන අතර එසේ යෙදෙන්නේනම් තමන් රජයේ රෝහලක හෝ සායනයකට සහභාගී නොවී පෞද්ගලික අංශයේම සේවය කළ යුතුය යනුවෙන් වෛද්‍ය සංගම් විසින් වෛද්‍යවරුන් වෙත බලපෑමක් කළ යුතුය.

එසේම රජයේ වෛද්‍ය විද්‍යාලයට ඇතුල්වීම සඳහා සයිටමය මෙන් පොදු ලකුණු මට්ටමක් රටටම අදාළ කර ගත යුතුය යනුවෙන් තර්ක කිරීමද එම සංගමයට කළ හැකි ධනාත්මක මැදිහත් වීමකි.දැන් සිඳුවන්නේ තිබෙන තත්ත්වයන් යටතේ සයිටමය කපා ඉවත් කර දැමිය යුතුය යන සටන් පාඨයට අමතරව අප ඒ වෙනුවෙන් ජනතා බදු මුදලෙන් වෛද්‍යවරුන් වීමෙන් පසු ලැබෙන මෙන්න මේ දේවල් ප්‍රතික්ෂේප කර එය රටේ සුබ සිද්ධියට යොදවන්න සූදානම් යනුවෙන් නොපැවසීමය.

අපට තියෙන ඔක්කොමත් දීලා තවත් දේ ඕනෑ කියා ද වර්ජනය කරන සංගමයක් තවත් කෙනෙක් ලබා ගන්නා දෙයක් ඔහුට ලබා නොදෙන ලෙස කීමේ දී පුංචි හිරිකිතයක් ඇති වන්නේය.ඒ හිරිකිතය ඉවත් කර ගැනීම සඳහා කළ හැකි මැදිහත්වීම නම් ඒ දේ දිය යුත්තේ මෙසේය කියා ප්‍රමිතියක් සැකසීමය.ඒ සඳහා රජයේ රෝහල් ලබා නොදෙන්නයැයි කීමට වඩා වැදගත් ඒ සඳහා රජයට කරන ගෙවීම වැඩි කරන ලෙස පවසා එයින් රජයේ වෛද්‍ය විද්‍යාලය පෝෂණය කළ හැකි මඟක් යෝජනා කිරීමය.

එසේ නොවනතාක් සටන්පාඨ වලට හිර කර තිබෙන ඔළුවලට නොදැනෙන හිරිකිතයක් විවෘතව මේ දෙස බලා සිටින්නෙකුට දැණෙනු වළක්වන්නට නොහැකිය.තියෙන දේ වලට අමතරව තවත් දේ ඉල්ලා ද වර්ජනය කරන  වෛද්‍යවරු වෙනෙකෙක්ගේ අයිතිය සහ හිමිකම කප්පාදුකිරීමට දැඟළීම යම් ම්ලේච්ඡ තත්ත්වයකි.සටන අනෙකාගේ මස් රාත්තල ගැනනම් එය ලබා දෙන පිළිවෙල සකස් කිරීමකට හෝ ඒ සටන රට වෙනුවෙන් වන අවංක හැඟීමකින් නම් ඒ හැඟීම මත ක්‍රියා කර සටන වෙනුවෙන්  තමන්  අත් හරින්නට සූදානම් වරප්‍රසාද පිලිබඳව ප්‍රකාශයක් තිබිය යුතුය.

ඒ කිසිවක් නැත. දැන් ඇත්තේ හඳ ඉල්ලා හඬන පොඩි ළමයෙක්ගේ හැඩීමක්ය.එසේත් නොවන්නේනම් අනෙකාට ඉරිසියාව දැක්වීම ජාතික මට්ටමට ගෙනා බොළඳ වැඩ පිළිවෙළක්ය.

Saturday, January 21, 2017

අනුන් වෙනුවෙන් පස්ස රිද්දවා ගැනීම

මේ දවස්වල ප්‍රධානතම මාතෘකාවක් බවට පත් වී තිබෙන්නේ සමරිසි සබදතාවයන් පිළිගැනීම ගැනය.රටේ පළමු අවශ්‍යයතාවය මෙය නොවන බව මම ද පිළිගනිමි.නමුත් එය ප්‍රධාන අවශ්‍යයතාවයක් ලෙස සළකමි.
පාරේ සාමාන්‍ය පිරිමියෙක් නලවමින් ගිය  ද ඔහු ට හෝ ඇයට පී යැයි කියා සිනාසෙන්නට උසුළු විසුළු කරන්නට යාම බොහෝ දෙනෙක් සිරිතක් කර ගෙන සිටියි.එය ඔහු ස්වභාවයෙන් සකසා ගත්තක් නොව ජෛව විද්‍යාත්මක කාරණයක් හේතුවෙන් උරුම වූවකි.ඒ තත්ත්වය ඔහු අවම ගණයේ පුරවැසියෙක් කර සිතන්නට හේතුවක් වන අතර ඔහුට සාමාන්‍ය පුරවැසි අයිතීන් ලැබෙන්නේ අඩුවෙන්ය.අධයාපනයේ සිට රැකියාව දක්වා මේ තත්ත්වය පොදුය.

මෙසේ පිටතට නොපෙන්වන එහෙත් සිය විරුද්ධ ලිංගිකයාට වඩා ස්වීය වර්ගයට ඇළුම් කරන පිරිසක් ද වේ.එය ද ජීව විද්‍යා්මක සාධක මත ඇතිවන්නක් බව පෙන්වා දුන්නද එසේ නොවන අවස්ථා බහුලය.

මේ සමලිංගික සබඳතා පාසල් මට්ටමෙන් සිදු වෙයි.විශේෂයෙන් බාලකයන්ට වෙන් වූ හෝ බාලිකාවන්ට වෙන් වූ පාසල්වල මේ තත්ත්වය බහුලය.ඒ ද්වීතීය ලිංගික ලක්ෂන පහළවීම මෙන්ම වයසත් එක්ක මුහුකුරා යාමේදී ඇති වන හැඟීම් සහ ශාරිරික අවශ්‍යයතා පිරිමසා ගැනිමට කාන්තාවකට තවත් කාන්තාවක් යොදා ගැනීමට සිදු විමේ තත්ත්වයකි.එයට පරිස්සම ද හේතුවන අතර කන්‍යාභාවය යනු අති පූජනීය වස්තුවක් කොට තකන සමාජයකට එය රැක ගැනීම වෙනුවෙන් සිය සිරුර මැස්සෙකුවත් වසා නැති බවට දහ අතේ ගොස් තමන්ව සහේට ගන්නා පිරිමියාට පෙන්වීමට යටත් ගැහැණු මනසේ හැදෙන දුබල සංස්කෘතික චිත්‍රයෙ තරමය.

කොල්ලන්ගේ තත්ත්වය ද එබඳුය.කෙල්ලන්ට සම වයසේ ඇතිවන හැඟීම පිට කරන්නට ස්වයං වින්දනය හැරුණු විට තියෙන හොඳම මාර්ගය සමහර විට ගුද මාර්ගය වන අතර තව් අයෙකුට අනෙකාගේ පාද විය හැකිය.මේ කරුණු දෙකම කාන්තා කණ්‍යාභාවය පූජණීයත්වයෙන් සුරකමින් විරුද්ධ ලිංගිකයන් අතර ද සිදුවන අතර සමලිංගිකයන් අතර සිදුවීමට වඩා එය සදාචාර වන සීමාව එකකට එකක් පරස්පර ලිංගයන් තිබීමය.

විරුද්ධ ලිංගිකයන් කෙරෙහි කැමැත්තක් ඇතිවන විද්‍යාත්මක සිරුරකට හිමිකම් කියන අයෙක්ට සමරිසියෙක් නොවී තමාගේ ගුද මාර්ගය සහ පාද පමණක් යොදා ගනිමින් සමාජ සදාචාරය ආරක්ෂා කිරීම වෙනුවෙන් තමන්ගේ ලිංගික ආශාවන් දන් දෙන්නට සූදානම් ගැහැණියෙක් වේද? එසේත් නැතිනම් එවැනි සමරිසි අවශ්‍යයතාවයක් ඇති අයෙක් සමඟ ජීවිත කාලයම ගැහැනියක් සේ හැසිරෙන්නට කැමති පිරිමියෙක් වේද?ඒ දෙකම සිදු නොකර කාට හෝ අපි කරන දේම කර අපි වගේම හිටපන් කියා බලපෑම් කරන්නට යාම සදාචාරාත්මකද?

තව දුරටත් මේ තත්ත්වයන් ප්‍රතික්ෂේප කරන්නට හේතු හැටියට දක්වන්නේ අපේ දියුණු සංස්කෘතික අනන්‍යතාවයට එයින් සිදුවන හානිය පිළිබදව හුවා දක්වමින්ය.අපේ සංස්කෘතික හැඩය කෙබඳුද?නිෂ්පාදන ආ්ථකයක් ඇති රටක නිෂ්පාදිත නවීන පන්නයේම කාර් එකක් ගෙන එයට දෙහි ගෙඩියක් සහ මිරිස් කරලක් බැද ධාවනය කිරීමය.
කාර් එක ගෙන්වන රටේ කාර් තනන්නට ඒ රටවල සමරිසි බව පිළිගැනීම බාධාවක් වී නැත.නමුත් අප තවමත් ඒ රථයේ මිරිස් සහ දෙහි එල්ලා අපේ සංස්කෘතියෙ දියුණුව ගැන පාරම්බාන්නෝ ය.
නෙට්බෝල් ලෝකයේ දියුණුම රට ඕස්ට්‍රේලියාවය.දියුණු සංස්කෘතියක් නැති එරටින් අපේ නෙට්බෝලය දියුණු කරන්නට ගෙනා පුහුණුකාරියකට ඉදිරිපත් කිරීමට අපේ පරිපාලනයට තිබුණු එක ගැටළුවක් වූයේ කණ්ඩායමේ සමලිංගික සහකාරියන් සිටීමය.ලංකාවේ නිලධාරීන්ට තිබුණු විහාලතම ගැටළුව එය වැළක්වීමය.

මෙවැනි තත්ත්වයක කණ්ඩායම දියුණු කරන්නේ කෙසේද යන්න විමසූ විට නොදියුණු ඕසට්‍රේලියානු පුහුණුකාරිය කීවේ එවැනි සබදකම් ඇති යුවලට එක කාමරයක් ලබා දීම උචිත බවය.මේ ආකාරයටම වරෙක ශ්‍රී ලංකා කාන්තා ක්‍රිකට් කණ්ඩායම ඉතා ඉහළ දක්ෂතා ක්වමින් ලෝක කුසලාන තරඟාවලියට සහභාගි වූ අවස්ථාවේ එහි සිටි ප්‍රබලම ක්‍රීඩිකාවන් දෙදෙනෙක් සමලිංගික ඇසුරේ යෙදෙන බව ප්‍රසිද්ධව තිබිණ.අපේ දියුණු සංස්කාතික අනන්‍යතාවය මත පිහිටා නිලධාරීන් කළේ ඔවුන් දෙදෙනා ඉල්ලීම් කරද්දීම කාමර දෙකක් කොටු කිරීමය.දෙදෙනාම මානසිකව ඇඳ වැටිණ.උරුමය වූයේ අන්ත පරාජයන්ය.

මේ සම්බන්ධයෙන් අපේ දියුණු සංස්කෘතික සමාජයට ඇති පිළිතුර අස්වාභාවික ලිංගික සේවනයේ යෙදෙන්නන් වෙනුවෙන් එම පරිපාලන ගත් තීරණ රටේ පරාජයන්ට වඩා වටිනා බවය.

කෙනෙකුගේ සවභාවය තමන්ගේ වගේ නොවීම ඔහු නොසළකා හැරීමට හේතුවක් නොවන්නේය.තමන්ට අවශ්‍ය දේ ම ඔහුට ද අවශ්‍යය වන්නේනම් ගැටළුකාරී තත්ත්වය වැඩි වුව,මෙහිදී සිදුවන්නේ අපට නැති අවශ්‍යයතාවයක් ඇති අයගේ අවශ්‍යයතා නොසළකමින් ඔවුන්ව හෙළා දැකීමය.

https://www.google.com/search?q=indian+historical+homo+sex+art&rlz=1C1CHZL_enLK705LK717&espv=2&biw=1600&bih=794&source=lnms&tbm=isch&sa=X&ved=0ahUKEwizvPK2t9PRAhXLRiYKHTzRA1QQ_AUIBigB#imgrc=_

ඉහත සටහනෙන් ලෝකයේ ඉතා පැරණි තත්ත්වයේ සමලිංගික සබඳතා සහ බහු ලිංගික ක්‍රියාවන් පිළිබඳ නිර්මාණ දැක ගැනීමට හැකිය.එයට අපේ මහා සංස්කාතිය ඉන්දියාව ලෙස හැදින්විය හැකිනම් එරට ඒවා ද ඇත.අද ද ඉන්දියාව අප මෙන්ම සමරිසි තත්ත්වයන් නොසළකා හරිමින් සිට එය සමාජ අවශ්‍යයතාවයක් ලෙස පිළිගනිමින් සහ ලිංගික වශයෙන් සිදුවන අඩුපාඩුවක් හෝ ඒ සම්බන්ධ රුචිය රටේ ඉදිරි ගමණට අගතියක් ක නොගෙන,එය රටට පලදායී ලෙස යොදා ගැනීමේ ක්‍රියාවලියට උරදෙමින් සිටින්නේය.

ලංකාවේ ද සමලිංගික හෝ නපුංසක තත්ත්වයක් ඔහුගේ ඇයගේ හැකියාවට වඩා සැළකිල්ලට ගන්නා ජන විඥාණයක් ක්‍රියාත්මක වීම රටට අහිතකර තත්ත්වයක් බව පිළිගත යුතුය. කිසිවෙක් තමන්ට යමක් තෝරා ගැනීමට ඇති අයිතිය තවත් අයෙකුට තිබිය යුතු බව නොපිළිගැනීම මේ තත්ත්වයට තදින්ම හේතු වන්නේය.

තමන්ට සමලිංගික අවශ්‍යයතාවයක් නැතිනම් අනෙකාට ඇති ඒ අවශ්‍යයතාවය අශෝභනයි කියන්නේ කුමන හැඟිමෙන්ද? මට දිරවන්නෙ නැති කෙතරම් දේ මෙහි වේද?මා නොකන කෑම කෙතරම් නම් වේද?ඒවා අනුන්ගේ කැමැත්ත වීම ගැන මා සසැලෙන්නේ ඇයි?එසේ සසැලීමෙන් ඔළුවට නැති බරක් එකතු කර ගන්නේ් ඇයි?

සමරිසි වූවා යැයි කියා තමන්ගේ පස්සට පැලැස්තර දමා ගන්න අවශ්‍යය නැත.ලිංගික බලහත්කාරය සම්බන්ධයෙන් වන නීතිමය තත්ත්වයන් බලවත් කිරීම ඊට හේතුවය.අද ද සමලිංගික කරුණු හේතුවෙන් බන්ධනාගාරගතව විශාල පිරිසක් ඇත.ඒ අතර පූජ්‍ය පක්ෂයේ බොහෝ පිරිසක් ද සිටිති.එයින් ඇතැමෙක් ගොදුරු වී ඇත්තේ තමන්ට වඩා ඉහළ තත්ත්වයක් තිබෙන අයෙකුගේ බොජුනක් වළදින්නට යාමෙන්ය.ඒ නිසා හිරේ වැටුණු එකා හිටපු චීවරධාරියෙක් වී උට කෙළවන්නට සැළසුම්  කර එකාට සමාජය වන්දනාමාන කරන්නේය.මේ බොරුව ඇතුළේ පැසවමින් සදාචාරය ලෙස තමන්ට හුරු කළ දේ තුළ ඇලෙන්නට යාම සහ එහිම ගැලී සිටීමට සූදානම් වීම පල රහිතය.

තමන් ඉස්පිරිතාලෙදි හෝ මාරු වී දෙමළෙක් වූවානම් කෙසේදැයි සිතා තැවෙන එකා අනිත් අතට තමන් එසේ මාරු වී සිංහල වීමටද හැකිය යන්න අමතක කරන්නේය.හදිසියකදී එකටම කා බී වැටෙන එකෙකු තුළවත් නැති ලේ පොදක් ඔහුට ජීවිතයට දැක නැති එකෙකුගෙන් ලැබෙන්නට පුළුවන.විද්‍යාව එතරම් අපූරුය.තේරුම් ගන්නේනම් විවිධත්වයේ සමානකම් තේරුම් ගන්නට ලේ ජාතිය හෝ ආගම මත වර්ග නොවීමම පටු කම අතහැර යන්නට හේතුවක් කර ගත හැකිය.

ලංකාවේ විවාහය,ඒ සම්බන්ධයෙන් පවතින චාරිත්‍ර වාරිත්‍ර නිසාම විරුද්ධ ලිංගික විවාහයන් ද බොහොමයක් එම සිරුරු සහ සිතුවිලි වලට වඩා වෙනත් සමාජ සාධක මත එල්ලෙමින් තිබෙන බව ඇත්තය.ඒ ගැලපෙන්නට ඇති හරි සබඳකම් ටික විවාහයට පෙර හඳුනාගෙන තීරණය කරන්නට පවතින සමාජ වපසරිය තුළ ඇති ඉඩ මදිකම නිසාය.

ඒ නිසාම අකමැති වුවද නැත ද වර්ථමාන සමාජය ඒවා දරා ගන්නා ප්‍රමානය අඩුය.ඒ ඉඩ තිබීම හොඳ වුව එය දියුණු මනසකින් නොව දරා ගන්නට බැරි නිසා හැර යාම දක්වා තල්ලුවීම ඛේදයකි.කෙසේ හෝ විරුද්ධ ලිංගිකයන්ගේ විවාහයන්ද දැන් සියයට 40 ක් ම දෙදරා යන්නේය.පන්සියයකින් 200 ක් ඩිවෝස් කියා එය තේරේන සිංහලට හවා දිය හැකිය.

අද ද සමරිසි සබඳතා විවාහ වන තරමටම මෝරා පවතින අවස්ථා ද සමාජයේ ඇත.ඒවා විරුද්ධ ලිංගික විවාහ තරමට වෙන්වීමක් නොදකියි.ඒ පවතින බාධක හමුවේ විවාහය දක්වා නැතිනම් එකට විසීම දක්වා ගමන් කරන්නේ ඊට ඒ සබදතාවයන් නථිමය පරික්ෂාවන්ට හේ සම්ප්‍රදායික චාරිත්‍රවලට යටත් නොවන නිසාය.එකට ජීවත්වන්නට පෙර එකෙකුගේ කන්‍යාභාවය ගැන සොයා බලන පුරුද්දක් එවැන සබඳතාවල නැත.ඒ නිසා සිතුවිලිවලින් සිහින දකින තරමටම එක තැනෙක ගාල් වන විට ඔව්හූ සිරුරුද ගලපා ගෙන සිටිති.ඒ නිසා නීතිමය නොවන තත්ත්වයක් පැවතීමට වඩා මේ තත්ත්වයේ පැවතීම නරකම නැත.

විවාහ චාරිත්‍රයේ සුදු රෙද්ද ඉවත් කර,කන්‍යාබාවය යනු විද්‍යාත්මකව සැළකුවද යම් ආකාරයකින් නොතිබිය ද හැකි නම් ඒවා තුළ එල්ලී බිද වැටෙන පවුල් රටට ඇති කරන බව සහ ගැටළු දැකීම පසෙකට දමා තමන්ට අරුචි සමරිසි අයගේ රුචිකත්වය විනාශ කරන්නට යාම අශෝභන පමණක් නොව අමානුෂික කාර්යයකි.

අහිමි කර ඇති මිනිසුන් පිරිසකට ඔවුන්ගේ සිතැඟි පරිදි ජීවත්වන්නට දීමෙන් කිසි කෙනෙකුට ප්‍රහ්නයක් වන්නේ නැත.අවශ්‍යයනම් කළ යුත්තේ ලිංගික බලහත්කාරය පිලිබඳව නීතිමය වශයෙන් ඇති කරන දඩුවම් පුළුල් කිරීමය.සටන එතැනට නොහරවා ප්‍රාථමික සහ ගෝත්‍රික මතවාද වලට ඇතුළත් වී මිනිස් කොට්ඨාශයකට අකුල් හෙලීම පහත් ක්‍රියාවකි.එය සම්මත වන විට හැදෙන ඉඩකඩ ඇතුළත නීතිමය රාමුව කෙසේ විය යුතුද යන්න පිළිබඳ විද්වත් කතිකාවක් ඇති විය යුතුය.ඒ බලහත්කාරකමට එරෙහිවය.

Saturday, January 14, 2017

සුදර්ශියේ නුග සෙවණ කොයිතරම් සිසිලස ද?

දීපාල් නික්ම ගිහිං.පොඩි ළමයා ආයෙ එන්නෙ නැහැ.මේ නික්ම යාම ගැන ඇසුණු වෙලේ සිට කෙතරම් සිත වෙනතක දිව්වද,යළිත් මතකය ඇස් පිහාටු සසල කරන්නේය.මට මා ගැනම කේන්තිය.අපි දුර්වලයන් වී ඇත්තෙමු.දීපාල් ගැන මතකය ලියා ගන්නට සුදර්ශිය ඇවැසිමය.එහි සිටි සියල්ල ගැන මතකය අවදි කරද්දී බොහොමයක් රූපමය මතකයන් පමණි.

දීපාල් සිටිය වුව ද මඟතොට දැක නොදුටු සේ ගියානම් මොනවා සිතනු ඇද්ද?ඒත් කාර්ය බහුලත්වය ද,එසේත් නැතිනම් ඔළුවට දරන්නට බැරි තරමට එකතු වෙන මිනිස්සුද අතරේ වඩා නැවුම් දේ රැදී පරණ දේ වියැකි යා හැකිය.

නමුත් කවුරුවත් සුදර්ශිය අමතක කරනු ඇත.දීපාල්ගේ ආනන්ද භවන් වෙනුවෙන් ඇතැම් පටු රසිකත්වයක් ඇත්තෝ දීපාල් හෙලා දැක්කේ දෙමළ ජාතිවාදියෙක් ලෙසය.ඒත් සුද්ර්ශිය ආනන්ද භවාන් මෙන්ය.ඊටත් වඩා පැහැදිලිව කිවහොත් තෝසේ මසල වඩේ සිංදුවේ එන පරිදි සියලු පංතියේ අය එකට ඉද කා බී ගිය තැනෙකි.

ඒ තරම් සිසිල දනවන කලා ආශ්‍රමයක් වෙනතක නොවනු ඇත.එය ආශ්‍රමයක් යැයි පැවසීම හවසට ඇතැම් විට වෑහෙන මල් සුවඳ ආඝ්‍රානය කළ අයෙකුට මල පනින කතාවක් විය හැකිය.නමුත් විදිමත් කලා භාවිතාවකට ඉඩ නැති රටක එය අපූරු අසංවිධානාත්මක සංවාද මණ්ඩපයකි.

දේශපාලනය,කලාව පමණක් නොව ඇතැමෙක් කලාව හා පෑහෙන තාක්ෂණය පිළිබඳවද ප්‍රායෝගික බුද්ධියකින් යුතුව කරුණු පහදන්නේය.සැළසුම් සකස් කරන්නේය.අදුරට කණාමැදිරියන් සේ සිගරට් හිස් දිලිසෙන තෙක් මුහුණු නොපෙණුනද සරුසාර සංවාද නිමා නොවන්නේය.කණාමැදිරි එළිය ඉහළට එසැවෙනු තුරු බොහෝ අයගේ මුව නිදහස් නැත.කියන්නේ අපූරු දේ ය.

ඒ අපූරු මා සබැඳි මතකයේ සිටි සොදුරුතමයෙක් ලෙස දීපාල් දැනෙන්නේය.මිතුරු තෙමේ එතරම් ගමණක් ගියේ එවැනිම සොදුරු මිතුරු සමාගමයන් නිසාමය.මා නිහාල් සිල්වා සිටින සමයේ සුදර්ශියට ගොඩ වූවේ නැති තරම්ය.නිහාල් සහ මා සබැඳි මතකය තිබෙන්නේ බඹරබොටුව ඟං ඉස්මත්තේය.ඒ හේමන්ත හෙට්ටිආරච්චි නම් වූ සාජන්ට් නල්ලතම්බි නාට්‍යයේ රංගන ශිල්පියා හේතුවෙන්ය.ඊටත් වඩා කුඩා කාලයේ සිට 'හෙට පායනතරු සමග දන්නා නිමල් ලක්ෂපති ආරච්චි ද මා තුන්වන වර සුදර්ශියේදී හඳුනාගන්නටත් ප්‍රථම දෙවන වර හමුවන්නේද හේමන්තලාගේ ගෙදරදීය.

ඒ සෑම අවස්ථාවකම මේ සංවාද මණ්ඩපයේ කතා වූ මාර චරිතයක් සිටියේය.ඒ මංජු ය.මංජු ගේ නම සම්පූර්ණයෙන් මතක් කර ගන්නට අසීරුය.ඔහු වරක් හොදම පිටපතට රාජ්‍ය සම්මානය ගත්තේ රෝස මල් පාත්තයනම් වූ නාට්‍යය පිටප වෙනුවෙන්ය.මංජු නිහාල් මෙන්ම දීපාල් ද නිර්මාණය කරන ක්‍රියාවලියේ සැකිල්ල සකසා ඇණ බෝල්ට් තද කර බව මට දැනෙන්නේය.

නිහාල් කී නිසා ද,දිපාල් මංජු ඇසුරේ සිටි නිසාද මට එය හැඟෙන්නේය.දීපාල් මුලින්ම සුදර්ශියේ සිටි විජිත් ෆොන්සේකා ඇසුරේ සංගීතය උගත්තේය.එය මිත්‍රශීලි හැදෑරීමක් විය.ඊට වරින්වර අලුත් දේ බටහිරෙන් අරන් විත් එබුවේ හර්ෂ කුමාර ආරියසිංහය.හර්ශ ද මංජු මෙන්ම සියල්ල ඔසවා තැබිය හැකි අදහස් දන්න තමන් සම්බන්ධයෙන් පමණක් අසාර්ථක අය ය.(මා ද එවැනි ගති ඇත්තෙකි.හේතුව නොදන්නෙමි.)

මේ අතර තවත නාට්‍ය කාරයෙක් නොවන අපූරු එකෙක් විය.ඔහු රසවතෙකි.නමින් නලීන් ය.ඔහුට ගිටාර් ආසාවද තිබුණත් ඔහු වැඩි තෘප්තියක් ලැබුවේ ඇසුරේ වචන වල රසයේ වෙලී බව හැඟේ.තවෙකෙක්ට නොපෙනන්නට ඔහු අනෙකාට උදව් කළ ව්‍යාපාරි වශයෙන් ලොකු ශක්තියක් ඇතිව සිටි අයෙක්ය.දැන් ද ඉද හිට ඔහු හමුවන්නේ සම්පත් මුණසිංහ ක්‍රීඩා ගුරුවරයා වන කොළඹ ජාත්‍යන්තර පාසලේ නලීන්ගේ දියණියන් උගනින නිසාය.

දීපාල් සහ කණ්ඩායමක් එවකට විණි.සියල්ලම සිටියේ ඟඟ අසළය.එතෙරට පිහිණිම අරමුණ විය.එකෙක්වත් අධෛර්‍යවන්ත වූවෝ නොවුණෝය.සියල්ල ඟඟට පැන්නේය.අද එකෙක් ඉන් ගොඩ වී ඇත.තවෙකෙක් ඟඟ මැද ය.ඒ අතර දීපාල් ඟඟෙන් එතෙරව නිික්ම ගිය බව මට හැඟෙන්නේය.

අප අතර සිටි අජිත් මුරගේ ඟඟට බට සැනින් අපූරු රටාවකට පිහිනන්නට විය.වෙනත් තැන්වලින් ඟඟට බට අයට වඩා වේගයෙන් යන්නට හැකියාව තිබුණද ඔහු මද වේගයෙන් පිහිණුවේය.ඔහු නික්ම ගියේ ඟඟ මැද දී ය.

ටෝලා හැල්මේ පිහිනමින් සිටියි.ඩාන්සින් කළ රංජි කොහේදෝ නැත.පරණ දිගු හෝල් එකේ සිටි මැදි වියේ අයියා සහ ඔහුගේ පවුල අපට අපේ පවුලේම අය මෙන් විය.කාලකණ්නිකමක මහත ඒ අවශ්‍යයම නම මට මතක නැත.කාලයක් අප සුදර්ශියේ ක්‍රිකට් කණ්ඩායමක් තැනුවේය.එයට අර කාමරයේ අයියා ළඟ සිටි බණ්ඩාර  ද එක් ව සිටියේය.එවකට කලා කේෂ්ත්‍රයේ සිටි රටම දන්නා සාමාජිකයා ලෙස කණ්ඩායමේ සිටියේ පාලිත සිල්වා ය.

අපට කලා ප්ලෑන් අතරට ක්‍රිකට් ප්ලෑන් ද පැමිණ තිබිණ.ක්‍රීඩා තරග පවා සංවිධානය කරන්නට සාක්ච්ඡා විය.නමුත් බස් ගැන සිහියට නැඟුණේ අන්තිම මොහොතේය.ඒ සැතුපුම් පහ හය පයින් ඇද තිබීමේ මතකය විසින් හිත කොනිත්තන්නට ගන්නා විටදීය.ඒ වෙනකං කතා කරන්නට මාතෘකා තිබිණ.ඒවා පෙර දවසේ කොටයක් වන්නට තිබිණ.නැතිනම් අලුත්ම දෙයක් වන්නට තිබිණ.

ඒවා හරි අපූරුය.ඒ අපූර්වත්වය දීපාල් පෙන්නුවේය.ඔහුගේ ආර අලුත් එකක් විය.රූපය වෙනස් කරමින් ආකර්ශනයක් ඇති කර ගත්තේය.ඔහුට කොෆියක් නොවී ඔරිජිනල් වන්නට සුදර්ශියේ නුග සෙවණේ එතුණු අලුත් අදහස් සියයට සියයක්ම බලපෑවේය.

ඕනෑ තරම්  දේ මේ කතාවන් අතර බිහි  වි ඇත.ඒවාට පේටන්ට් නැත.සමහර විට එයින් වැඩ ගන්නේ වෙනකෙක්ය.කියන එකාට වඟක් නැත.ඔහු හෙට තවත් එකෙක්ට එවැනි දෙයක් කියනු ඇත.

දීපාල් පමණක් නොව තව බොහෝ අය වැඩුණේ මේ සුදර්ශිය තුළ ය.අද එයට වැඩිපුරම කියන්නට හදන්නේ සිංහල සංස්කෘත සභාව යනුවෙන් ය.එය පරණය.රනිල් චන්ද්‍රිකා පවා එහි උගෙන ඇත.දැන් වසන්නට තටමන්නේ එය ය. කලාකාරයෝ ඒ වෙනුවෙන් අරගල කරන්නේද මේ සමඟ වන සුපිරි මතකය හේතුවෙන්ය.

පොඩි ළමයා ලොකුවට දැණුන හේතුව වගේම බොහෝ ලොකු වැඩවල් පොඩියට පැල වුණේ මෙතැනය.අනතුරුව අද බසට බිඳ ගතහොත් පට්ටය.දීපාල් පමණක් නොව තවත් අය මතු කරන සුදර්ශිය ටැලන්ට් ෆැක්ටරියක්ය.කන්සෙප්ට් විමානයක්ය.ඒ නිසා දීපාල් වෙනුවෙන්,දීපාල් නිසා හිනා වූ දේශපාලක අධිකාරිය සුදර්ශියට අත නොතබා රැක දීමටත් හදවතට එකඟව කටයුතු කළ යුතුය.

දීපාල් ප්‍රසංග වේදිකාවට ගොඩ වූයේම ඔහු නැතිව බැරි කරමින්ය.ඒක පුරවන්නට බැරි ආදේශක හොයන්නට බැරි හැඩයක් විය.ඒ හැඩය මැකුණු පසු දීපාල්ට ගරු කරන්නන් කළ යුත්තේ දීපාල් ඇදි සරම ඇද බඩකුත් දමාගෙන වේදිකාවලට නැග තප්පුලෑමනම් නොවේය. ගායන ශෛලියට ගැලපෙන රූපමය හැඩයක් සොයා ගෙන දීපාල් මතක්වෙන්නෙවත් නැති අලුත් එකෙක් වීමය.එසේ නොකොට දීපාල් වෙන්නට ගොස් විය හැකි එකම දේ දීපාල් ද අමතක වී තමනුත් අමතක කරවා ගැනීමය.

දීපාල් වටන්නේ ඔහු පොඩි ළමයා වූ නිසාය.ඒක ලොකු වැඩක්ය.ප්‍රසංගයක මතක සිටින්නට ආකර්ශණය වන්නට රූපය අදාළම නැති බව ද දීපාල් පෙන්නා දුන්නේය.නිහාල් ගෙ කලෙකට ණයට ගත්තද,පොඩි ළමයා ගේ අච්චුව වෙනස්ම එකක් විය.

සුදර්ශිය තියන්න.තවත් එහිදී 'පරණ අච්චු අලුත් දේවලින් පුරවනු වෙනුවට' අලුත් අච්චුම තණනු ඇත.

Monday, January 9, 2017

අත - හිත රිදවීම

අත ඇඟිළි තුනක් අඩ පන වෙලා.අත පන නැති වේගෙන එනවා.ලියන අත.මට මතක් වුණා අනුර කේ.උගෙ ලියන අත කැපුවා කෝච්චියට අහු වෙලා.ඒත් අනිත් අත ලියන්න හුරු කර ගත්තු අනුර අද ලේක්හවුස් එකේ විශේෂාංග කතෘ.

ජීවත්වෙලා වැඩක් නැහැ බං...

අත නැති වුණාම අනුර, ළඟ හිටපු මට ඒ කතාව කී පාරක් කියල ඇද්ද?ඒ කියන වාරයක් ගාණෙ මම බැනල ඇති.හිත රිද්දල ආයෙ හදල ඇති.

ඒත් එහෙම කිව්ව කියල හිතකට දරා ගන්න පුළුවන්ද?මගේ අත ගැන හරියටම දැන ගන්නත් ඉස්සර මට ජීවිතය තිත්ත වෙලා තියෙන්නෙ.

අද කොම්පියුටරයෙන් එක අතින් හරි ලියන්න පුළුවන්....

කීප දෙනෙක් කිව්ව ඒ කතාව ඇත්ත.ඒත් මගේ දකුණු අතට අහු වුණු පෑන් තුඩ ඒ ෆෝ සයිස් එකට කැපුණු නිව්ස් ප්‍රින්ට් කොළවල අතුරපු දේවල්..ඒව ඉලක්කයකට ලියැවුණා.මට ඒ ඉලක්ක එක්ක ඉන්න පුළුවන්කම ලැබුණා...
ඒ අකුරුවලට විශ්වාසයක් දෙන්න මට පුළුවන් වුණ නිසා,ඒව රටක්  වටින මානව සම්පත් වුණා
ඒ දේවල් කරපු අත...මට රටට වටිනාකමක් හොයා දුන්න අත.. අඩුවන අතේ ක්‍රියාකාරීත්වය රැදී තිබෙන ප්‍රමානයෙන් මට මේ ටික හරි ලියා ගන්න හිතුණා.
ශ්‍යාමන් හේමකොඩිගේ අතේ ගැටවක් තියෙනවා.ඒත් ඒක උට බාධාවක් නැහැ.නමුත් හැඩට ලියන උගේ අත මගේ හිතට බාධාවක්...අපි යමු ජාලිය ගාවට..හම්බවෙන හැම වෙලේම මම කියනවා.

මං ගැන ජාලිය දන්නෙ නැහැ.දැන ගත්තොත් මාව හොයන් එයි..ඩොක්ටර් ලාල්..ඒ වගෙම මම මේ ගැන පෙන්නන්නවත් අකමැත්තෙන් ඉන්න කොට මාව එතනට යොමු කළ ඩොක්ටර් සුසන්ත..ඒත් මට අවිශ්වාසයි..දුකයි...මම අනුරට ශ්‍යාමන්ට වඩා දුර්වලයි...අසරණයි.දැනෙන්නෙ ආත්මානුකම්පාවක්.

ඒත් නැති වෙන එක ස්වභාවිකයි.වටින්නෙ තියෙද්දි කළ දේවල්...අතින් ලියැවි දේ වෙනුවෙන් හදාගත්තු විශ්වාසය නිසා ක්‍රීඩාවේ බොහෝ අඩු පාඩු අහිමි කළ අවස්ථා නිවැරදි කර ගන්න ලැබුණා.හැබැයි ඒ ලියලා නෙමෙයි.කතා කරලා.ඒක වුණේ කොහොමද...අත හිත දිනා ගත්තා.අද අත හිත රිදවන තරමටම එදා හිත සතුටු කළා.

අද හුඟක් අය මීඩියා වුණාම මොන කතාද?ඇරල දාන්න තියෙන්නෙ කියන ලෙවල් එකට ඇවිත්.ඒ ඇරල දාන්නෙ කාටද?තවත් මනුස්සෙක්ට.එයාගෙ ආත්ම  ගෞරවය,පෞරශ්‍යය...මම එහෙම කරන්න සීමාවක් තියෙනවා කියන්නෙ හේතු ගණනාවක් එක්ක.එතනට මෙහා කරන්න උත්සාහ කළ හැකි දේ තියෙනවා ඒ ඔබේ හඬට,ලිවීමට හෝ ඉදිරිපත් කිරීම වෙනුවෙන් දිනා ගෙන ඇති විශ්වාසය සහ ප්‍රශංසාව මත...

අපිට ඒක අමතක වෙනවා.ඒ නිසා අප පෙනී සිටින මිනිහා සහ අපේ විවේචනයට ගොදුරවන මිනිහා අතර විශාල දුරස්කමක් හැදෙනවා.ඇත්තටම අපිට මොකද්ද ඕනි.මේ දුරස් කම අඩු කරන්න සහ පෙනී සිටින එකාට සාධාරණය ඉටු කරන්නද?එහෙමනම් අපි අපේ භාවිතාව ඇතුළෙ ඒ දේ කරන සරල ක්‍රමය හිතන්න වෙනවා.ගැහුවම ගහන එකා අරූට ගැහැව්වා කියන මතයෙන් අපි පොරක් වෙනවා.ඇගයීම් ලැබෙනවා....හැබැයි වැඩේ නොවුණොත් අපි පොර වී අපි පෙනී සිටි මිනිහා කොර වෙනවා...

ඒ නිසා ගැහිල්ලට වඩා ඔබ උපයාගත් සම්බන්ධය සහ පිළිගැන්ම මිත්‍රශීලීව යොදා ගෙන කටයුතු කිරීමයි වැදගත්. නොවන කාරණය සාකච්ඡාවට ගන්න.එය කළ යුතු පුද්ගලයාගේ හොඳ සමඟ කළ කී දේ සමඟ එය කිරීමට පොළඹවන සටහනක් තබන්න...ඒ කරුණු හේතුවෙන් මෙය අතපසුවීමක් පමණක් විය හැකි බව පෙන්වා එය නිවැරදි කිරීමට අවධානය යොමු කරන්නැයි ඉල්ලා සිටින්න.

භාෂාව හරිම වැදගත්.එය සිඹින්නත් - කපන්නත් - සිඹින සේ කපන්නත් - කපන සේ සිඹින්නත් පුළුවන් මෙවලමක්.මේවා කෙසේනම් භාවිතා කරන්නේද?කුමන තැනකට ගැලපේද? ඔබ කෝප නොගන්නා තරමට ඔබේ කෝපය දැනෙයි...විවේචනයේදී කෝපය වෙනුවට විෂයට ආදරය කරන්න.යහපත් විවේචනයක් සිදු වේවි.

අතයි හිතයි එකට තියා ගන්න.ඔබ ආදරණිය මිනිසෙක්නම් හිතෙන් එන ආදරණීය සංඥා එක්ක ඔබේ අත වැඩ කරයි.
ආදරණීය පත්තර මිතුරණි.....ගහන්න නෙමෙයි අපි දිනන්න වැඩ කළ යුතුයි.හෙට ආයෙ මේ අත හෝ මම නිහඩවම සැඟවී ගියත් මගේ හිතයි ගතයි නිදහස්...මේ ටික ලිව්වට පස්සේ තවත් නිදහස්.....