Tuesday, October 20, 2015

රේල් පීලි සමඟ අලුත් ගමණක්

මිනිස්සු ආනන්දයෙන් ප්‍රඥාවට යන බව මම අසා ඇත්තෙමි.තැන තැන මමද ඒ බව වමාරා ඇත්තෙමි.නමුත් ජීවිතයේ මිනිස්සු ආනන්දය සහ ප්‍රඥාව විසින් වඩා යහපත් දිශාවකට හැරවිය හැකි බව මම වැලිකඩ සිරකවුළු තුළදී අත් විඳින්නට භාග්‍යවන්ත විමි.

මගේ යොවුන් නව කතාවට යම් තරමකට එයට ආසන්නම යන එන පුරවැසි කණ්ඩායමක් සිටින පරිසරයක් පාදක විය.රේල් පීලී තුළ මා කතා කරන ප්‍රේමය ඔවුන්ගේ ජීවිතවලට ආශිර්වාදයක් වන සමාජ විපර්යාසයකට මඟ පෙන්වන සංයුතියක අගය කියාපාන්නකි.එය කෙතරම් සාහිත්‍යමය වශයෙන් පොහොසත්දැයි මම නොදනිමි.එහෙත් ඒ මා විඳි ජීවිතවල හුස්ම ගෙන කළ ප්‍රබන්ධයකි.

මා නැවතත් දෙවන ඡේදය අතහැර පළමු ජේදයට යමි.

මගේ නව කතාව ගැන නිකම්ම කතා බහකින් නොනැවතී මා පළමු ජේදය තුළ ලියූ වෙනස් කළ හැකි මිනිසුන්ට ආනන්දය සහ ප්‍රඥාව ලැබෙන ගමණකට ද මගේ රේල්පීලි මතට සහෘදයන් පිරිසක් එක් කර ගන්නට සිතුවෙමි.

නුදුරු දිනෙක රේල්පීලි ගැන අදහස් දැක්වීමක් සිදුවන්නේය.ඒ අදහස් දැක්වීමට එක් වන්නේ වර්ථමානයේ යොවුන් මාධ්‍ය කලාවේ ජනප්‍රිය සහ අරුත්බර භාවිතාවක නියැලී සිටින සංජක ප්‍රසාද් දොලේවත්ත සහ විමල් කැටිපේආරච්චිය.ඒ හඪට සවන් දෙන්නට මෙන්ම මගේ පොත රැගෙන යන්නටද මගේ සහෘදයන් එතැනට වඩින බව මම විශ්වාස කරමි.

නමුත් මගේ පොත ගැන කතාබහ එම රාමුවෙන් පිටතට එන්නේය.එහි පළමු පියවර වශයෙන් පොත ගැන මේ කතා අසන්නට වන්නේ වැලිකඩ බන්ධනාගාර භූමියට අයත් බිමකය.ඒ බිමට එන ඔබට සහෘදත්වයෙන් කරන ඊ ළඟ ඉල්ලීම වැලිකඩ බන්ධනාගාරයට පොතක් ලබා දෙන්නටය.ඒ පොත මගේ පොතක් විය යුතු නැත.කුමන හෝ පොතක් විය හැකිය.

පොත් ලියන මගේ මිතුරන්ටත් පොත් ප්‍රකාශක හිතවතුන්ටත් මා කියන්නේ එයමය.ඔබ ලියූ එක පොතක්...එසේත් නැතිනම් ඔබ විසින් ප්‍රකාශනයට පත් කරන ලද පොත් අතරින් එක පොතක්.. මේ දායකත්වය වුව මහා විශාල සෙනෙහසකි.ඒ සෙනෙහස සමඟ ඔබ ලබා දෙන පොත කියවන්නේ වැරදි පාරෙන් හරි පාරට එන්නට සිහින දකින්නෝය.එසේත් නැත්නම් ඒ පොතක් එසේ සිතකවත් නොතිබි කෙනෙකුට අඳුරෙන් මිදී ආලෝකයට යන්නට පහනක් වන්නට ද පුළුවන.

එසේනම් මා දිනය කියන්නම්.එදාට අනිවාර්යෙන් එන්න.මගේ පොත ගැන සංවාදයේ සාමාජිකයෙක් වන අතරම රැදවි සොයුරන් වෙනුවෙන් සෙනෙහසේ දායකත්වය දෙන්න.

අලුත් ගමණකට “රේල්පීලි“ මතට ගොඩ වෙන්න ඔබ සැමට සහෘද ඇරයුම්.ඒ  ගොඩවෙන මොහොතෙ ඔවුන් වෙනුවෙන් ඔබේ අතේ තියෙන්න ඕනි කෙටි  කතාවක්,නව කතාවක්,කවි පොතක් කියන සාහිත්‍යමය සීමාව අදාළ නැහැ.සමහර වි කලාවක් ගැන හෝ කලාව ගැන ලියැවි ශාස්ත්‍රීය පොතක් නැතිනම් කුමන හෝ විශයකට අදාළ පොතක් වෙන්නත් පුළුවන්.ඒ වගේම භාෂාව ප්‍රශ්නයක් වෙන්නෙත් නැහැ.ඒකත් මතක තියා ගන්න.

මේ ගැන මා සමඟ කතා කළ යුතුනම් මගේ අංකය - 0773 815 999

Thursday, October 8, 2015

පුතාගෙ ටීචර් පාස්

නංගි  මේක කියවනවකො?

කොහෙන් හරි ලැබුණු ලොකු පිංතූර සහ පාට පාට ඉංග්‍රිසි හෝ සිංහල පත්තර කෑල්ලක් උස්සන් ඒන කාෙල්ල කෙල්ලට කියනවා.සමහර වෙලාවට දෙමළ.

ඒ්ව ගැඹුරු නැහැ.ඒ් නිසා කෙල්ල දන්නව ඩියුටිය කරන්න.ඒ් නිසාම අයිය ඉස්සරහ පොඩ්ඩක් අදිනවා.මෙලෝ වැඩක් නැතිව අෑණුම් අැර අැර හිටියත් ඒ් වලාවට වැඩක්.කොල්ල ඉතිං ඒ් කියන වැෙඩේ ඉවර වෙනකං කෙල්ල පස්සෙ.

ඔන්න ඊට පස්සෙ කෙල්ල ටීචර් වෙනවා.ඒ් රිදම් ඒක අල්ලන්නෙ නැති වුණහම කොල්ල ශබ්දයක් දානවා.තට්ටුවක් දානවා.ඊට පස්සෙ ඒ් තට්ටුව දාපු තැනට උම්මා ඒකක් දෙනකං කෙල්ල කියාදීම නවත්තනවා.කොල්ල බදාගෙන උම්මා දෙනවා.ටීචර් අායෙ ෂේප් වෙනවා.

හැබැයි ඒ් කොළ උස්සන් කවදාවත් අපි ළගට ඒන්නෙ නැහැ.ෙකෙල්ල ළගට තමයි උෟ යන්ෙනෙ.

කෙල්ල අතරමැද ප්‍රශ්න අහනවා.උෟ උත්තර දීලා සංතා්ෙශෙන් හිනා වෙනවා.නංගි අාඩම්බරයට පත් කිරීමත් කාෙල්ලෙගෙ මේ වැඩේ ඒක අරමුණක්.ෙමාෙකද අයියෙගෙ වැඩ ගැන නංගි ඔත්තු දුන්නට අයිය නංගිෙගෙ කිසි දෙයකට බනින්නවත් දෙන්නෙ නැහැ.

කෙල්ල පව්

ඒ් විරෝධයේ පළමු සංඥාව.සමහර විට ඊට වැඩි දේත් කරනවා.

ශිෂ්‍යත්වය දවසට පර පුතාට ඒයා ඉන්න වෘත්තීය පුහුණු අායතනයට යන්න නියම වෙලා තිබුණෙ.

කෙල්ල විභාගයට යනකං ඉන්න ඔ්නි.

ඒ් කොල්ල.

මට අයිය සුබ පතන්න ඔ්නි ඒදාට.ඒහෙම කළොත් මම පාස් වෙනවා.

ඒ් කෙල්ල

විභාගය ඉවර වුණු සැණින් කොල්ල යාළුවෙක්ගෙ වාහනයෙන් වතුරුගම ඒක්කං ගියා.

විභාගය දවසෙ උදේ යන්න ලැහැස්ති වෙලා ටීචර්, අයියට වැන්ද

නංගි හොදටම පාස් වෙන්න ඔ්නි.

අයිය නංගිව බදාගෙන ඉඹින ගමන් කිව්වා.

ඊට පස්සෙ අම්ම ඒක්ක විභාගය ඉවර වෙනකං පන්සලට වෙලා නංගි පාස් වෙන්න කියා කියා තියෙන හැම ගහටම වැන්ද,මාළිගාකන්ද පන්සල පිරිලා තිබුණා.දෙමව්පියන්ගෙන්.විශ්වාස නොකළට කාගෙවත් විශ්වාසවලට ගල් පෙරලන්නෙ මොටද?බිරිද සහ පුතත් ඒ් අය අතරෙ හිටියා.පුතා අනිත් අය කරන කරන දේ කළා.නංගි වෙනුවෙන්

ප්‍රතිපල අාවා.සමත් වූ බව උදේම කියන්න නංගිට අයියව මතක් වුණා.

අප්පට සිරි මරුනෙ.

182 කියන දේ කොච්චර වටිනවද කියලා කොල්ල දන්නෙ නැහැ.ඒ්ත් නංගිට ලාෙකුවට සතුටු වෙන්න පුළුවන් දෙයක් ලැබිලා.උට සතුටු වෙන්න අවශ්‍යය ඒපමණයි.ඒ් අතින් බැලුවම මේ අාදරය දෙන්න අතර තිබුණොත් හැමදාටම අපිට සතුටින් මැරෙන්න පුළුවන්.කාෙල්ලට වරදින්නෙ නැහැ කියලා.

හැබැයි ෙමේක හැදෙන්නෙ අපි නංගි ඉස්සරහ අයියට ඒ් අයිය කියන හැඟිමෙන් හිතලා වැඩ කරන්න මඟ පෙන්නන නිසා.අයිය වැඩිහිටියෙක් ඔහුට ගරු කළ යුතුයි මට වඩා උසස් කියන හැඟීම නංගි තුළ පොඩි කාලෙම රෝපනය වීම මේ සම්බන්ධය ශක්තිමත් වීමට හේතු වුණා.